在众多项目中,React代码的维护经常变得棘手。其中一个常见问题是:将业务逻辑直接嵌入通用组件中,导致通用组件与业务逻辑紧密耦合,使其失去“通用性”。这种做法使通用组件过于依赖具体业务逻辑,导致代码难以维护和扩展。
示例:屎山是如何逐步堆积的
让我们看一个例子:我们在业务组件 PageA 和 PageB 中都使用了通用组件 Card。
function PageA() { return ( <> {/* ... */} {listA.map(({ title, content }) => <Card title={title} content={content} />)} > ) } function PageB() { return ( <> {/* ... */} {listB.map(({ title, content }) => <Card title={title} content={content} />)} > ) } function Card({ title, content }) { return ( <div> <Title>{title}Title> <Content>{content}Content> div> ) }
某一天,出现了一个新需求:在手机端的所有页面都需要显示 Footer。于是,代码被修改如下:
function PageA({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listA.map(({ title, content }) => ( <Card title={title} content={content} isMobile={isMobile} /> ))} > ) } function PageB({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listB.map(({ title, content }) => ( <Card title={title} content={content} isMobile={isMobile} /> ))} > ) } function Card({ title, content, isMobile }) { return ( <div> <Title>{title}Title> <Content>{content}Content> {isMobile && <Footer />} div> ) }
随后的某一天,小张接手了这个项目,又有新需求:只有第偶数个 Card 才应该显示 Footer。于是,秉持着最小影响范围的原则,代码被改成了这样:
function PageA({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listA.map(({ title, content }, index) => ( <Card title={title} content={content} isMobile={isMobile} index={index} />) )} > ) } function PageB({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listB.map(({ title, content }, index) => ( <Card title={title} content={content} isMobile={isMobile} index={index} />) )} > ) } function Card({ title, content, isMobile, index }) { return ( <div> <Title>{title}Title> <Content>{content}Content> {isMobile && index % 2 === 1 && <Footer />} div> ) }
随后的某一天,小王接手了这个项目,又有新需求。秉持着最小影响范围的原则......
分析原因
乍看之下,每次修改都是“局部最优”的,尽量修改最少的代码以限制影响范围,以确保在添加新功能时不引入错误。然而,实际上,由于每次“偷懒”,我们都违反了原则,导致代码变得越来越混乱。
原则
分离关注点原则(Separation of Concerns)是计算机科学和软件工程的基本设计原则之一,旨在帮助程序员更好地组织和管理复杂的系统。该原则的核心思想是将大型系统或程序分解为多个互相独立的组件,每个组件负责解决特定的关注点或任务,而不会受到其他关注点的干扰。这有助于提高代码的可维护性、可扩展性和可重用性。
开放-封闭原则(Open-Closed Principle,OCP):
这个原则表明软件实体(类、模块、函数等)应该对扩展开放,但对修改关闭。这意味着应该通过扩展现有的代码来引入新功能,而不是修改已有的代码。这有助于减少代码的风险,因为修改现有代码可能导致不可预测的副作用。
重构
将上述原则应用于这个示例中:通用组件应该只了解与自身相关的信息,Card 组件只关心何时显示 Footer,而不关心它在何处使用以及是否为第偶数个。让我们重构代码:
function PageA({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listA.map(({ title, content }, index) => ( <Card title={title} content={content} showFooter={isMobile && index % 2 === 1} />) )} > ) } function PageB({ isMobile }) { return ( <> {/* ... */} {listB.map(({ title, content }, index) => ( <Card title={title} content={content} showFooter={isMobile && index % 2 === 1} />) )} > ) } function Card({ title, content, showFooter }) { return ( <div> <Title>{title}Title> <Content>{content}Content> {showFooter && <Footer />} div> ) }
通过这次重构,我们成功解耦了通用组件和业务逻辑,使代码更易于维护和扩展。